28 Ekim 2010 Perşembe

Girerim Rüyanızaa Hepinizi Yerim Ben!!

Rüyalarımda yapıyorum artık istediğim her şeyi! çok çılgın yöntemlerim var gece yatmadan önce ne konuşursam, ne düşünürsem sonra onu görebiliyorum rüyamda. bilinçaltı olayı falan değil yani bildiğin istediğim şeyleri görmeyi öğrettim kendime. ama bi kere bile okulu başarıyla bitirdiğimi, ya da gölköyün kızgın kumlarından soğuk sularına atladığımı göremedim daha. pek düşünmedim sanırım bunları. yıllardır bitmek bilmeyen bir inatla gördüğüm rüyalar bunlar hep. sanki hayat bana anca rüyanda görürsün zaten der gibi.. yine de mutsuz değilim ama. mutlu olmayı öğrenmiştim ya hani delirirken.
Bazen ya delirmeseydim?! diyorum kendime napardım o zaman.. nasıl yaşardım ki delirmeden. ya hala iiçimde herhangi bir şeye umut besleyebiliyo olsaydım. belki birgünn olurr bu dünyaa durur tadında funda arar şarkılarıyla gezseydim. ya da mazhar abiciimizden benim halaaaa umuduuum vaarr diye dolansaydım. ah sinemim ah şu an okuyosan yine kızıcaksın bana.. ne kadar umutsuz takılıo yine bu casooo diceksin ama yemin ederim üzgün değilim artık.
yeni bi hayat kurdum dedim ya aynen öyle okuluma gidiyorum, çevremdeki insanlarla sohbet ediyorum, haftada bir içiyorum ama valla öyle kötü sarhoş olmuyorum :) behlülle oynuyorum onu çıldırtıp sonra bi de sanki ben de köpekmişimcesine peşinden koşup kovalıyorum falan. hayatım güzel yani.. asla şikayet edemem ki. cerenle konuştuk biraz önce şükrettik kendi kendimize.. sıcacık evlerimiz her iki evimizde huzurumuz neşemiz.. sağlıklı ailemiz birbirlerini seven ebeveynlerimiz var. iyi ki de varlar. ha bize kalan ne geriye bununla mutlu olup elimizden gelenin en iyisini yapmak hacı!
çok dağınık bi yazı oldu bu. ama ben de dağınığm bugün. yarım gün bahanesiyle sabah derslerimi ektim, faturalarımı yatıramadım ve masamın üstü silgi tozu dolu.. onları de temizleyip bi yerden başlamam gerek derslerime. evet istanbula gitmedim çünkü ben.. istanbul gereksiz kalabalıkmış yine. gereksizlikler diyarına bir gereksizlik daha yapıp ben de gitmek istemedim ne yalan soliim şimdi.. zonguldağa gidicektim aslında ama orası da gereksiz sessizmiş halam sıkılırsın şimdi bayramda gel yavruuuuuuuuum dedi =) bi deli de o işte!

2 yorum:

  1. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  2. mutsuzluklar, umutsuzluklar neden var hayatta cansoooo? mutlu ve umutlu oldugumuzda kiymetini bilelim, sonuna kadar tadini surelim, zevkini cikaralim diye... vallai bu mutluluk konusunda seni bu kadar inspire etmis olmam inan benim de mutluluga olan inancimi daha da arttiriyor. inan bana bir gun gelecek belki bogaza, belki hudson river'a, belki ege denizine kim bilir belki de kizildenize karsi elimizde biralarimiz,sigaralarimizla bu gunleri hatirlayip sen ve kocaman kahkahalarimizla bugunlerimize gulup "haci ne islerle ugrasiyormusuz yaaa" deyip,mutlulugumuza daha da cok mutluluk katacagiz :) ben hala inaniyorum.... delirmek mutlulugun yarisi degil mi aslinda? zir deli oldugumuzda biz de tam mutluluga ulasmis olacagiz :D
    bakirkoy'de gorusmek uzere... :)) :)

    YanıtlaSil