11 Nisan 2011 Pazartesi

herkes gider mi?

en son Ayşe kız için yazmışım.. 5 haftadır da uğramadım buralara, yazamadım bir daha çünkü ilk defa, yazdığım yazı içimi acıtıyor.. nasıl da emindim Ayşemin geri geleceğine.. ne kadar da umutluydum.. ama noldu biliyor musunuz? bugün Ayşe'nin bizi bırakıp gidişinin ilk ayı.. ne de çabuk geçti zaman.. gitti Ayşe kız.. Gözümdeki yaş bitmek bilmiyor.. Caddebostanı ne çok severim ben İstanbuldayım ayaklarım geri geri gidiyo Ayşelere giderken.. ama yapacak pek de bir şey yok bunu biliyo olmanın da beni çok çaresiz kılması ayrı bi dert.. üzerimde hırkası, elimde ojeleri oturuyorum şimdi ekran karşısında.. yaka kısmı, kolları, her yanı mis gibi Ayşem kokuyo, kokladıkça kalbim sıkışıyo ama artık bir şeyleri kabullenmenin zamanı da geldi çünkü o bizim mutsuz olmamızı hiç istemez biliyorum. daha dün konuştuk Binnurla, biz ne zaman birlikte bişeyler yapsak o da geliyo yanımıza, hem artık daha rahat ne yaş derdi var ne eve geri dönme.. ah bakmayın boyle söylediğime kendimizi kandırıyoruz biz.. bizim yanımıza hiç gelemeseydi de yine de o bitanecik anneciğinin kollarında olsaydı.. Hayat işte.. Acı hayat..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder