İstiklal Caddesi kadar...

sadece yarım saat tutuştuk el ele, o saat durmadı.. gidiyorum İstanbul, gidiyorum çünkü sen her zaman mağlup ayrılıyosun kendi sınırlarında aşktan.. galip olmanı da hiç beklemedim aslında biliyo musun? sen bana hiç umut vermedin ki, her geldiğimde yağmurunu döktün, gri bulutlarını gittiğim her yere yolladın.. Ankara öyle değil ama seviyo beni, hava ne kadar soğuk olursa olsun sabahları okula giderken üşümeyeyim diye güneşi salıyo üzerime.. ha belki ısınamıyorum ama biliyorum orda istendiğimi..

bu sefer o kadar nefret dolu gitmiyorum ama.. çok özlediğim çok insan gördüm.. bu zamana kadar özlemediğim ama artık arkamda bırakacağım yeni insanlar kattım İstanbul defterine. Ki düşünüyorum şimdi ne kadar özleyebilirim? İstiklal caddesi kadar!

burda yaşarken gitmediğim kadar çok gittim bu sefer Taksime.. Taksim de tanıştı Hürrem Sultanla :) insanları güldürdüm, kendim güldüm, dans ettim eğlendim o yüzden buruk gidiyorum bu sefer birazcık.. ama ben neleri bıraktım burda 15 günlük istanbulu mu bırakamıcam hadi ordan!

gidiyorum İstanbul.. gidiyorum çünkü.. çünkü!