I'm a weirdo! I'm a creep!

I don't belong here.. bunu söyleyen adama sorarlar nereye aitsin o zaman diye.. sormazlar mı? ama inanın bilmiyorum. gittiğim her yerde bi ait olamama sorunsalı yaşamaktayım. biraz bodrumum biraz istanbul, pek çok ankara ve bir parça amerika.. gittiğim her yere kolay alışan bi insanım çok çabuk severim yaşadığım yerleri.. ondandır ki trafiğiyle canımdan bezdiren istanbuldan da tamamen nefret edemem.. ya da -yüzsüz gibi- iki ay sadece içip uyuduğum bodrum tatillerimden.. ama hep onları bırakıp giderken içimde yeni olana gitmenin heyecanı olur.. ankarada istanbulda bodrum diye ağlanır, bodrumda istanbul ankara okul diye mızmızlanılır.. yazıya başladığımda yazmak istediklerimin geldiğim yerle alakası yok aslında.. size geçen gün başımdan geçen çok minik bir şeyi anlatmak istedim..

bundan bir yıl kadar önce hatta belki bir buçuk yıl ben blog yazmaya karar verdim. bir arkadaşım vardı gerçekten çok farklı.. o ikna etmişti beni.. o kadar çok mızmızlanıyodum ki ona belki de bıkmıştı beni dinlemekten.. oyle bi insandı ki, hani hayatınızda bir ya da iki kere gerçekten görüp vakit geçirmişsinizdir ama aslında her an yanınızda olanlardan daha farklı bir sen'i tanır. rahat rahat dertleşirsin bi derdin olduğunda ararsın en umutsuz olduğun anlarda iki dakika konuşup seni hala güzel olan bişeylerin varlığına inandırır. dersiniz ki uykuya gitmeden önce, bu adam gerçekten haklı.. sessiz bir dosttur, gizli bir dost hatta daha fazlasıyla.. ama vardır bilirsiniz.. sonra çıkar gider bi gün uzaklara dereler tepeler dağlar.. istediği budur çünkü çok uzun süre konuşmazsınız ama hep aklınıza gelir size kurduğu cümleler.. ve bir gün yazdıklarınızı haaala okuyo olduğunu öğrenirsiniz.. siz de onun yazdıklarını takip ediyosunuzdur ama sizinkilerini okuduğuna ihtimal vermemişsinizdir.. a ah okuyo musun diye sorunca da tabii ki okuyorum ben başla dedim sana neden okumayayım gibi bir cevap alırsınız.. sevindirik olma duygusudur o işte yüzünüzdeki.. aslında uzun zamandır konuşmuyosunuzdur ama o hep bi şekilde bilir yine hayatınızda olanları.. o an anlaşılır.. eskisi kadar kötü değilsinizdir artık yazdıklarınızdan onu çıkarabilmiştir karşıdaki.. çünkü eğer öyle olmasa, çünkü eğer gerçekten bir sene öncesindeki gibi dibe batmış olsanız çıkar gelir sanal alemin öbür ucundan..

işte böyledir hayat ve siz bi anda aniden teşekkür etmek istersiniz o insana.. iyi ki vardır Y kare. iyi ki hep okuyacaktır yazdıklarımı.. teşekkür ederim..